Οι αναρχικοί της Ελλάδας σε κατηγορίες

Επηρεασμένος από το blog "Φάε έναν μαλάκα" είπα να γράψω ένα κείμενο για τους αναρχικούς της Ελλάδας χωρισμένους σε κατηγορίες. Όσοι βλέπουν τον εαυτό τους σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες και δεν τους αρέσουν αυτά που γράφω μην παρεξηγηθούν, του χαβαλέ είναι το κείμενο.

Οι κατηγορίες των αναρχικών της Ελλάδας λοιπόν:

Οι αναρχοπατέρες

Ο αναρχοπατέρας είναι ένας τύπος γύρω στα 40 με 50. Η πρώτη του επαφή με την πολιτική έγινε είτε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 είτε στις διαδηλώσεις μετά την δολοφονία του Καλτεζά το 1985. Κουβαλάει πολύ εμπειρία πάνω του (μα πολύ εμπειρία) και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να του βγαίνει μια ηγεμονία άλλο πράγμα. Δεν μπορεί να το πει ανοιχτά αλλά θεωρεί πως όλοι οι τριγύρω του είναι κατώτεροι πολιτικά από αυτόν και πως τα κριτήρια τους δεν λένε μια μπροστά στα δικά του. Ίσως να έχει και δίκιο αλλά το γεγονός ότι δεν είναι διατεθειμένος να συζητήσει κάτι άλλο πέρα από αυτό που λέει ο ίδιος δημιουργεί πρόβλημα. Ο λόγος του κουβαλάει τεράστια σιγουριά (και είναι λογικό γιατί ο τύπος είναι μια ζωή στο κουρμπέτι) αλλά υποβόσκει και μία υπεροψία που σπάει αρχίδια. Το μόνο που λείπει από τον λόγο του είναι η φράση: "Αφήστε το πάνω μου γιατί τα ξέρω καλύτερα" αλλά δεν την λέει γιατί εκτός από αυτούς που ψαρώνουν έτσι κι αλλιώς μαζί του, υπάρχουν και αυτοί που δεν τον παλεύουν καθόλου και είναι έτοιμοι να τον κράξουν. Η πιο ιστορική φράση που έχει ακουστεί και εκφράζει τον αναρχοπατέρα (αν και δεν το παραδέχεται) είναι: "Θα σας αυτοοργανώσω εγω, θέλετε δεν θέλετε"!

Οι πρώην αριστεροί

Ξεκίνησε την δράση του στην αριστερά αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε να την παλεύει μαζί της, αποχώρησε και τελικά κατέληξε εκεί που άνηκε πάντα. Στον αναρχικό χώρο. Συνήθως έχει 100% κατασταλαγμένη, πολιτική άποψη αφού λόγω του περάσματός του και από άλλο πολιτικό χώρο ξέρει απόλυτα γιατί κατέληξε τελικά στην αναρχία. Η εμπειρία του είναι πολυδιάστατη και τα προτάγματα της αναρχίας τα νιώθει όμως έχει ένα μικρό αρνητικό. Το παρελθόν του τον κάνει λιιιιγο περισσότερο μαρξιστή απ' ότι πρέπει.

Οι αναρχοαριστεροι

Σε αντίθεση με τον πρώην αριστερό αναρχικό, ο αναρχοαριστερός είναι αυτός που θα ακολουθήσει την αντίθετη διαδρομή. Είναι γύρω στα 20κάτι και βρίσκεται στον αναρχικό χώρο σχεδόν κατά λάθος ή ίσως γιατί δεν γουστάρει τις εκλογές. Είναι θέμα χρόνου να κοιτάξει προς τα αριστερά και είναι επίσης θέμα χρόνου να καταλήξει σε κάποια λενινιστική οργάνωση. Για την ώρα ζηλεύει τις δομές της αριστεράς και οραματίζεται έναν αναρχικό χώρο με αυτές τις δομές αγνοώντας πως αν γίνει αυτό δεν θα μιλάμε πλέον για αναρχικό χώρο αλλά για αριστερό. Δεν μπορεί να καταλάβει πως οι διαφορές αναρχικών και αριστερών δεν είναι προσωπικές αλλά πολιτικές και γι΄αυτό τον λόγο αναπαράγει διαρκώς απόψεις του στυλ: "Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις διαφορές μας και να γαμήσουμε όλοι μαζί τον καπιταλισμό". Δεν έχει καταλάβει πως ο κοινός αντικαπιταλισμός δύο χώρων δεν συνιστά καν ένα μίνιμουμ πολιτικής συμφωνίας. Όταν το καταλάβει θα την κάνει προς καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή καναν ΣΥΡΙΖΑ ή (ακόμα χειρότερα) προς το (φτου, φτου, φτου) ΚΚΕ...

Οι θερμόαιμοι

Συνήθως πλησιάζει προς τα 30. Άντε να τα έχει περάσει και λίγο. Κουβαλάει πολύ οργή μέσα του και φροντίζει να το κάνει κατανοητό με κάθε ευκαιρία. Δεν ανήκει στην κατηγορία των μπάχαλων (βλέπε παρακάτω) αν και όταν ήταν πιο μικρός εκεί άνηκε. Έχει πολλά σωστά πράγματα στο μυαλό του, συνήθως είναι συντροφάρα και η άποψη του πάντα μετράει γιατί συν τοις άλλοις κουβαλάει και μια κάποια εμπειρία. Μένει στα Εξάρχεια τα τελευταία χρόνια και τα σύνορά τους τα περνάει μόνο για τις πορείες. "Έχει μεγαλώσει και έχει ηρεμήσει" και δικαιολογεί του μπάχαλους γιατί "όλοι περάσαμε από αυτή την φάση". Το αίμα του όμως βράζει ακόμα και στην πραγματικότητα ψοφάει για συγκρούσεις. Στις πορείες θέλει να τα κάνει όλα πουτάνα τριγύρω του αλλά ξέρει πως δεν πρέπει και κρατιέται. Όταν όμως γίνεται πέσιμο από τους μπάτσους λέει από μέσα του "εδώ είμαστε" και υπερασπίζεται το μπλοκ του με όλο του το είναι.

Οι μπάχαλοι

Ηλικιακά κυμαίνονται ανάμεσα στα 16 και τα 25. Αναρχία μεταξύ άλλων σημαίνει συμμετοχή και αυτό είναι κάτι που αγνοούν αλλά τι να κάνουμε που στον αναρχικό χώρο δεν υπάρχουν (και σωστά) ούτε μέλη, ούτε καταστατικά; Θα τους βρεις είτε να αράζουν κάπου στα Εξάρχεια πίνοντας μπύρες είτε σε κανένα punk live να κάνουνε μπόνγκο. Στις πορείες κατεβαίνουν με λογική πύρκαυλου που είναι έτοιμος να ισοπεδώσει κάθε τι που συμβολίζει καπιταλισμό ενώ με τις "κουφάλες τους μικροαστούς" δεν τα πάνε καθόλου, μα καθόλου καλά και θέλουν να τους κρεμάσουν μαζί με τους μεταλάδες που ακούνε απολίτικ μουσική και πάνε σε μη DIY συναυλίες, τους άλλους αναρχικους που χάνουν ανούσια τον χρόνο τους σε συνελεύσεις αντί να πετάνε μπουκάλια, τους κάγκουρες που αντί να την βγάζουν με μπύρα από το περίπτερο πάνε σε μαγαζιά, τους νοικοκυραίους που ξυπνάνε κάθε πρωί και πάνε στην δουλειά τους χωρίς να ντρέπονται που υπηρετούν τα αφεντικά, τους φασίστες επειδή είναι φασίστες, τους μπάτσους επειδή είναι γουρούνια-δολοφόνοι, τους αριστερούς επειδή είναι ψευτοκουλτουριάδηκες και γενικά όλο τον κόσμο. Είναι τα πνευματικά παιδιά του Νετσάγιεφ αλλά οι ίδιοι δεν έχουν ακούσει καν το όνομά του. Φάση είναι όλο αυτό βέβαια και θα τους περάσει. Το πιθανότερο είναι πως είτε θα γίνουν και οι ίδιοι σαν τους μικροαστους που κράζουν τώρα και όταν θα φτάσουν τα 30κατι θα σου σπάνε τα αρχίδια πως "και εγώ αναρχικός ήμουν κάποτε" ή θα εξελιχθούν σαν τους "θερμόαιμους" (βλέπε πιο πάνω).

Οι lifestyle

Ίσως η πιο απάλευτη κατηγορία από όλες, οι lifestyle αναρχικοί συνήθως συνδυάζουν τον ιδεολογικό τους προσδιορισμό με άλλον έναν π.χ. αναρχοχίπηδες. Θεωρούν τον Άσιμο τον "απόλυτο αναρχικό που πέρασε στην ιστορία της ανθρωπότητας" ενώ ακόμα ακούνε Μουζουράκη, Μπαλάφα, Γραμμένο και στο τσακίρ κέφι Αγγελάκα, Θανάση και Ωχρά Σπειροχαίτη. Όπου παίζει συναυλία αλληλεγγύης στον... (δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι "αλληλεγγύης") με Πουλικάκο και Μάτζικ Ντε Σπελ (κλασσικά) θα τους βρεις πρώτες μούρες, στο facebook έχουν 1.000.000 φίλους και άλλες τόσες φωτογραφίες τους, οι περισσότερες σε "επαναστατικές" στιγμές και συνήθως θα τους συναντήσεις σε κάποιο αυτοοργανωμένο πάρκο να τραγουδάνε με κιθάρες και να ανοίγουν φιλοσοφικές συζητήσεις του κώλου. Τους αρέσει να βρίζουν τους μπάτσους αλλά όταν τους πεις πως το πρόβλημα με τους μπάτσους είναι ταξικό θα σε κοιτάξουν με ανοιχτό το στόμα και θα ανατρέξουν στα τραγούδια του Άσιμου να δουν τι σημαίνει αυτή η λέξη.

Οι έμπειροι

Ο "έμπειρος" αναρχικός θα μπορούσε να ανήκει στην κατηγορία των αναρχοπατέρων (βλέπε 1η κατηγορία) διότι πάνω κάτω έχει την ίδια ηλικία με αυτούς. Προς τιμήν του δεν ανήκει σε αυτήν και η εμπειρία του δεν δίνει ούτε ένα στοιχείο πρωτοπορίας και ηγεμονισμού στον χαρακτήρα του. Είναι αφοσιωμένος στον αγώνα εδώ και πολλά χρόνιά ενώ ο συνδυασμός εμπειρίας και έλλειψης υπεροψίας εμπνέει τους νεότερους και αυτό αναγκαστικά τον καθιστά ηγέτη. Ο ίδιος κάνει αυτό που πρέπει δηλαδή προσπαθεί να σπάσει αυτή την νοοτροπία και αντιμετωπίζει ακόμα και τους πολύ νεότερους από αυτόν σαν ίσο προς ίσο. Κρατάει κριτική στάση απέναντι στον χώρο ενώ οι πολιτικές "σφαλιάρες" που έχει φάει στα τόσα χρόνια που βρίσκεται στα στέκια, τις καταλήψεις και τις συλλογικότητες είναι πάρα πολλές. Δεν σταματάει να προσπαθεί ωστόσο, παίρνει πολύ σοβαρά την υπόθεση της αναρχίας και όσο αντέχει θα δίνει όλο του το είναι στον αγώνα.

Οι Μπακούνηδες

Ο... "Μπακούνης" έχει διαβάσει πιο πολλά βιβλία και από τον πρωταγωνιστή του V for Vendetta, έχει μελετήσει οτιδήποτε έχει να κάνει με την αναρχική θεώρηση (μα οτιδήποτε όμως) και μπορεί να κάνει αντίλογο στα πάντα με μια ρήση του Μπακούνιν και του Κροπότκιν. Τον πάμε γιατί είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια και μιλώντας του μπορείς να λύσεις πολλές απορίες αλλά όταν μιλάει πρέπει να συγκεντρωθείς απόλυτα για να καταλάβεις τι διάολο θέλει να πει με τόσο πολύπλοκη γλώσσα που χρησιμοποιεί. Όταν παίρνει τον λόγο σε συνέλευση, αν δεν υπάρχει συντονιστής είναι ικανός να τελειώσει και μετά από κάνα δίωρο αφού ξεκινάει να μιλάει για την οικονομική κρίση και καταλήγει να αναλύει τα παιδικά χρόνια του Μαλατέστα. Τον συμπαθούμε πάντως και ας μας ζαλίζει ώρες ώρες με το ακατάπαυστο μπλα μπλα του.

Οι "Δεκεμβρηστές"

Πάντα είχε μια συμπάθεια προς τον αναρχικό χώρο αλλά δεν είχε πολυασχοληθεί. Η εξέγερση του Δεκέμβρη όμως τον έμπασε για τα καλά στον χώρο. Η κατηγορία των "Δεκεμβρηστών" είναι σχετικά καινούρια ωστόσο σε αυτήν ανήκουν μπόλικα άτομα. Ακόμα και αν η ΚΚΕτζιδικη πιπίλα πως "και τι ήταν ο Δεκέμβρης δηλαδή; Που είναι όλοι αυτοί που είχαν βγει τότε έξω;" καλά κρατεί, πολύς κόσμος που βγήκε τον Δεκέμβρη στον δρόμο παραμένει εκεί και ας μην τον βλέπει το ΚΚΕ. Πως να τον δει άλλωστε αφού οι περισσότεροι έγιναν αναρχικοί; Οι "Δεκεμβρηστές" είναι ανάμεσα στα 18 και τα 25, αυτός ο παράξενος μήνας πραγματικά άλλαξε τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα και το γεγονός ότι πολιτικοποιήθηκαν ουσιαστικά μέσα από (και μέσα σε) εξεγερσιακές συνθήκες τους προσδίδει συλλογική συνείδηση, συλλογική ηθική και η παρουσία τους στον χώρο τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει αισθητά τα χαρακτηριστικά του.