Σε αυτό το πράγμα που λέγεται "τηλεοπτικό κοινό" υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Η μία είναι αυτή των tv junkie. Είναι αυτοί που θεωρούν αυτονόητα τα όσα βλέπουν στην tv, που πιστεύουν πως είναι απόλυτα λογικό να ασχολείσαι με το τι φόρεσε ο τάδε σταρ στην ταδε κοσμοπολίτικη εκδήλωση, με ποιον τα έφτιαξε η κάθε Αλεξανδράτου και με ποιά τα χάλασε ο κάθε Ρουβάς. Είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων που όταν αρχίσει να νυχτώνει και η ώρα φτάνει γύρω στις 20:00, κάθονται να ενημερωθούν από τον Πρετεντέρη και την Τρέμη και διαμορφώνουν την άποψή τους ανάλογα με το τι πίπα θα πουν αυτοί καθώς πρόκειται για "έγκριτους δημοσιογράφους". Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των όσων βλέπουν τηλεόραση χωρίς να την εκτιμάνε και πάρα πολύ. Αυτοί, σε αντίθεση με την παραπάνω κατηγορία, όχι μόνο δεν ψήνονται από αυτά που λένε οι Πρετεντέρηδες και οι Χατζηνικολάου αλλά αντίθετα, τους βρίζουν. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τους βρίζουν από τον καναπέ τους αλλά τουλάχιστον το κάνουν και παράλληλα ψάχνουν αγωνιωδώς (στην tv πάντα) να ακούσουν κάτι άλλο πέρα από τις προπαγάνδες των μεγαλοδημοσιογράφων. Μπρόστα στον κίνδυνο να κλείσουν την τηλεόραση και να βγουν στον δρόμο προκειμένου να ψάξουν εκει αυτό το κάτι διαφορετικό, τα αφεντικά των ΜΜΕ δημιούργησαν ένα τηλεοπτικό είδος πιο... "εναλλακτικό" προκειμένου να μένει αδρανοποιημένη και η δεύτερη κατηγορία. Ένα είδος τηλεόρασης που υπηρετεί πιστά ο αγαπημένος μας, Σταύρος Θεοδωράκης.....
Ο Θεοδωράκης ανήκει σε αυτή την κατηγορία των δημοσιογράφων που υποτίθεται πως έχουν να πουν κάτι πολύ διαφορετικό από τα όσα βλέπεις στην τηλεόραση. Τα αφεντικά των ΜΜΕ αφήνουν τον Θεοδωράκη (και τον κάθε αντίστοιχο Θεοδωράκη) να πει αυτό "το κάτι διαφορετικό" γιατί πολύ απλά και αυτό πρέπει να πουλήσει. Μια... σιωπηλή συμφωνία βέβαια ανάμεσα στους Θεοδωράκηδες αυτής της τηλεόρασης και τα αφεντικά είναι πως πρέπει να ξέρεις μέχρι που θα το τραβήξεις. Μπορείς να είσαι όσο εναλλακτικός θες αρκεί είτε να μην λες ουσιαστικά πράγματα είτε να μην θίγεις τα συμφέροντα των αφεντικών σου. Αν κάνεις αυτές τις παραχωρήσεις τότε είσαι ελεύθερος να δώσεις στον αντιεξουσιαστή του καναπέ αυτό που αποζητά από την "πουλημένη τηλεόραση". Δεν ξέρω αν ο Θεοδωράκης, που αγαπημένο του θέμα για τις εκπομπές είναι οι αναρχικοί, στήνει καλοπροέραιτα αυτές τις παρωδίες γύρω από τον αναρχικό χώρο-νομίζω πως το κάνει καλοπροαίρετα. Άλλωστε, ειδικά στον χώρο των ΜΜΕ, είναι πολλοί οι Θεοδωράκηδες που νομίζουν πως όντως είναι διαφορετικοί. Σίγουρα πάντως, η κάθε αστεία Α.Κ. που εμφανίζεται στις εκπομπές του, παίζει το παιχνίδι αυτό απόλυτα συνειδητά καθώς σαν τυπική αριστερίστικη οργάνωση κυνηγά την πολιτική υπεραξία με κάθε τρόπο. Στην πρόσφατη εκπομπή που έκανε πάντως ο Θεοδωράκης για την 5η Μάη βρήκε κάτι πιο αστείο από την Α.Κ. να... "αντιπροσωπεύσει" τον αναρχικό χώρο (ναι, υπάρχουν και πιο αστεία πράγματα από την Α.Κ.). Τον Κάιν...
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Κάιν είναι ένας τύπος που λέγεται Παναγιώτης Παπαδόπουλος και την δεκαετία του '80, σε αυτό το μπουρδέλο που λεγόταν αναρχικός χώρος, ήταν ένας από τους λίγους συνειδητοποιημένους, κάτι που τον έκανε να ξεχωρίζει. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όσο κάποια κομμάτια του χώρου άρχισαν να ωριμάζουν, ο Κάιν άρχιζε να απομακρύνεται. Εν τέλει την είδε πασιφιστής, απέταξε κάθε "μορφή βίας" και απομακρύνθηκε σαν κουρασμένος βασιλιάς στο ψηλό του κάστρο, να παρατηρεί από ψηλά τι γίνεται στον αγαπημένο του χώρο που πάντα τον πληγώνει μιας και δεν "καταδικάζει την βία" γενικά και αόριστα όπως ο ίδιος. Από την Κόρινθο όπου και εγκαταστάθηκε (αν δεν κάνω λάθος), ο Κάιν παρατηρούσε απο μακριά τα γεγονότα και έκανε παρεμβάσεις με διάφορες επιστολές του σε διάφορα ΜΜΕ όταν ήθελε να μιλήσει. Είχε στείλει μάλιστα και στεφάνι στον Σόντερς, το τελευταίο θύμα της 17 Νοέμβρη αφού σύμφωνα με τον ίδιο "η πολιτική βία είναι φασισμός". Τελευταία φορά εθεάθη γύρω στο 2002, όταν σε μια συγκέντρωση αλληλεγγύης για την 17Ν στα Προπύλαια, ο Κάιν μοίραζε ένα κείμενο που είχε γράψει και στο οποίο κατηγορούσε την 17Ν για "ψευτοεπαναστάτες" που "δρούσαν φασιστικά". Ο Κάιν προπηλακίστηκε έντονα από κόσμο που ήταν εκεί (κακώς κατά την άποψη μου, όχι βέβαια γιατί είμαι πασιφιστής σαν τον Κάιν) και "πληγωμένος" για μία ακόμα φορά από τον αναρχικό χώρο, αποσύρθηκε εκ νέου. Τα τελευταία χρόνια ο ελιτιστής Κάιν έπαιρνε βήμα από το Indymedia, το "Πολιτικό Καφενείο" και τελευταία από το Tvxs, όπου και επώνυμα σχολίαζε διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας.
Δεν νομίζω πως έχει κανένα ιδιαίτερο νόημα να σχολιάσω την εκπομπή του Θεοδωράκη αναφορικά με την 5η Μάη στην οποία έδωσε το "παρών" ο Κάιν. Νομίζω πως εκτός από τα προφανή δεν έχω να πω τίποτα πρωτότυπο. Κατά την αποψή μου, ο Θεοδωράκης, όπως είπα και πιο πάνω, νομίζω ότι κάνει καλοπροαίρετα τα όσα κάνει άσχετα αν φαίνονται γελοία λόγω του ότι είναι απλά παρατηρητής του χώρου με τον οποίο γουστάρει να ασχολείται (και μάλιστα κακός παρατηρητής). Θεωρώ πάντως, ότι καλοπροαίρετα σκέφτηκε να γυρίσει μια εκπομπή αναφορικά με την 5η Μάη και φυσικά τα αφεντικά του με μεγάλη χαρά είδαν την εκπομπή να προβάλλεται καθώς το να έρχεται πάλι στην επικαιρότητα μια από τις πιο μαύρες μέρες όλου του κινήματος, σε μια περίοδο μάλιστα που ο κόσμος θα έπρεπε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους, μόνό καλό μπορεί να είναι για αυτά. Και ο Θεοδωράκης και τα αφεντικά του έχουν συγκεκριμένο ρόλο οπότε πολλά πράγματα δεν μπορείς να πεις. Το να νομιμοποιείται όμως, από έναν αναρχικό με την παρουσία του, αυτό το πανηγύρι που στήθηκε στο Mega είναι εξοργιστικό. Όταν μάλιστα αυτός ο αναρχικός πιο πολύ μπερδεύει με την πασιφιστική παπαρολογία του παρά ξεδιαλύνει κάποια πράγματα, τότε το φαινόμενο είναι διπλά εξοργιστικό. Και επειδή ο Κάιν μιλώντας στον Θεοδωράκη απευθύνεται (και) σε έναν κόσμο που αν και δεν συμμετέχει ενεργά στο κίνημα, το βλέπει με θετικό μάτι, πιστεύω ότι η θεωρητική θολούρα που προκαλούν σε αυτόν τον κόσμο τα όσα λέει, πρέπει με κάποιο τρόπο να λυθεί. Εννοείται βέβαια, πως ο αναρχισμός είναι θεώρηση και όχι ιδεολογία, κάτι που σημαίνει πως πρόκειται για κάτι ανοικτό σε πολλές ερμηνείες και όχι για ένα κλειστό, νομοτελιακής αντίληψης δημιούργημα μιας αυθεντίας που είτε το πιστεύεις σχεδόν θρησκευτικά είτε δεν το πιστεύεις καθόλου. Υπό αυτή την έννοια η πολυμορφία του αναρχικού χώρου είναι όχι μόνο φυσική αλλά και αναγκαία και μέσα από αυτή την πολυμορφία οφείλει να προχωρά. Ωστόσο υπάρχουν και κάποια αντικειμενικά όρια, ένας κοινός τόπος, ένα μίνιμουμ πολιτικής συμφωνίας ανάμεσα σε όλους τους αναρχικούς. Και ο Κάιν το υπερβαίνει σε τέτοιο βαθμό που αλλοιώνει κατά πολύ την ίδια την ουσία του αναρχισμού. Και επειδη (ξαναλέω) το κοινό του Θεοδωράκη αποτελείται και από συμπαθούντες του χώρου, οι μαλακίες του Κάιν καλό είναι να μην μένουν αναπάντητες.
Είπε λοιπόν ο Κάιν στον Θεοδωράκη: "Ο Δεκέμβρης είχε την μυρωδιά εξέγερσης αλλά η εξέλιξή του ωφέλησε άλλη μια φορά το σύστημα και τους μηχανισμούς. Δεν νομίζω ότι είναι εξέγερση το να βανδαλίζεις και να λεηλατείς εκατοντάδες μαγαζιά. Ο Δεκέμβρης ήταν μια συντριβή, μια ήττα του κινήματος έτσι όπως εξελίχθηκε".
Τι μας λες ρε Κάιν, σοβαρά; Ώστε ήττα ο Δεκέμβρης... Αν μετά την 5η Μάη λοιπόν, ο αναρχικός χώρος όχι μόνο δεν διαλύθηκε (όπως πιστεύαμε ΟΛΟΙ εκείνη την ημέρα) αλλα αντίθετα, μιλώντας για την Αθήνα πάντα, ένα μεγάλο κομμάτι του κατάφερε να συσπειρωθει σε μόνιμη βάση, να συντονίσει τις ενέργειές του, να παράξει κεντρικό λόγο και να μπει σε τροχιά ομοσπονδιοποίησης (έστω και εμβρυϊκής), επιτέλους για πρώτη φορά μετά από 38 χρόνια (!!!) αυτό το οφείλει ακριβώς σε μια μαγιά που δημιουργήθηκε τον Δεκέμβρη του 2008 και αυτό είναι αντικειμενικότατο γεγονός ότι και να λέει ο εκτός τόπου και χρόνου, Κάιν. Ο Δεκέμβρης έφερε κοντά αναρχικές ομάδες που δεν μιλιόντουσαν, έμπασε πολύ νέο κόσμο στον χώρο, επανενεργοποίησε παλιούς συντρόφους, έκανε γενικά τον αναρχικό χώρο να πάει ένα βήμα μπροστά. Προφανώς και το "να βανδαλίζεις και να λεηλατείς εκατοντάδες μαγαζιά" δεν είναι θεμιτό αλλά αν ο Κάιν είδε πως αυτό ήταν το κύριαρχο φαινόμενο της εξέγερσης του Δεκέμβρη τότε πρέπει μάλλον να κόψει τον πολύ Πρετεντέρη (ή τον πολύ Ριζοσπάστη, δεν ξέρω τι προτιμά). Βέβαια, θέλω να πιστεύω πως ακόμα και ο Κάιν όταν καταδικάζοντας τους βανδαλισμούς λέει "μαγαζιά" αναφέρεται στα μικρομάγαζα και όχι στις τράπεζες και τα πολυκαταστήματα γιατί το κάψιμο αυτών, ναι, ήταν κυρίαρχο φαινόμενο αλλά το κακό που είναι δεν καταλαβαίνω! Για να μην παρεξηγούμαστε, σε αυτό το blog ούτε υμνητές των σπασιμάτων και των μπουκαλιών είμαστε, ούτε μας εκφράζει το "μπάχαλα ρε, μόνο μπάχαλα" (εχμ.. δεν μας εκφράζει απόλυτα τουλάχιστον). Όποιος όμως βλέπει μόνο αυτά στην εξέγερση του Δεκέμβρη μάλλον έχει χάσει το νόημα. Συνήθως, η δραστηριοποίηση είναι αυτή που προηγείται της συνειδητοποίησης. Και μέσω του Δεκέμβρη, μια μαζική δραστηριοποίηση οδήγησε σε μια μαζική συνειδητοποίηση. Και ας λέει ο Κάιν και το ΚΚΕ τα δικά τους...
Στην συνέχεια ο Κάιν αναφέρει: "Θεωρώ ότι η βία δεν έχει τίποτα να πει αυτή την στιγμή. Είναι κρίμα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μας να ξοδεύονται στις φυλακές και στο χώμα όπως ο Λάμπρος Φούντας. Θα πρέπει όλα αυτά τα παιδιά να σκεφτούνε ότι όλες οι σφαίρες που πέφτουν, είναι σφαίρες ενάντια στο κίνημα".
Εδώ ο Κάιν μας δείχνει πως είναι να μπαίνεις σε μια πολυκατοικία και να βρίσκεσαι με την μία στον έκτο της όροφο χωρίς να έχεις περάσει καν από τους άλλους πέντε. Κάτι τέτοιο επιχειρεί να κάνει βάζοντας στο ένα άκρο την "μη βία" και στο άλλο άκρο τον δρόμο που επέλεξε ο Λάμπρος Φούντας. Ανάμεσα στον πασιφισμό του Κάιν και το ένοπλο υπάρχει τόση διαφορά όση... ανάμεσα στο ισόγειο και τον έκτο όροφο (και βάλε). Η βία είναι ένα φαινόμενο που έχει πολλά επίπεδα. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι βίαιο μόνο όταν στέλνει μπάτσους για να διαλύσουν τις πορείες, θα έλεγα μάλιστα πως αυτή η μορφή βίας δεν είναι καν η κυρίαρχή του. Βία είναι πάνω από όλα η κάθε είδους επιβολή του συστήματος στην κοινωνία οπότε από πλευράς κοινωνίας η κάθε είδους αντίσταση σε αυτές τις επιβολές είναι αυτόματα αντιβία (πχ δεν υπάρχει "ειρηνική διαδήλωση" εκ φύσεως ακόμα και αν δεν ανοίγει μύτη). Κατά περιπτώσεις η βία του συστήματος κλιμακώνεται, από έμεση γίνεται άμεση οπότε αντίστοιχα οφείλει να κλιμακώνεται και η μορφή της αντιβίας. Δεν έχω θετική άποψη για το ένοπλο και το κείμενο αυτό δεν είναι το κατάλληλο για να αναπτύξω τις διαφωνίες μου, σίγουρα όμως είναι αποπροσανατολιστικό και αντεπαναστατικό να βάζεις στην μία πλευρά της ζυγαριάς τον Φούντα και στην άλλη τις απόψεις του Κάιν, που με το να απαρνείται καθολικά την βία όχι μόνο εθελοτυφλεί αλλά αλλοιώνει και το ίδιο το νόημα της κοινωνικής αντίστασης.
Σε ερώτηση του Θεοδωράκη για το ποιά είναι η πρόταση του αναρχικού χώρου, ο Κάιν απάντησε: "Να συσπειρώσει την κοινωνία. Να της δείξει ένα άλλο πρόσωπο, μια άλλη πρόταση. Μπορούμε να κάνουμε και κοινωνικές τράπεζες, μπορούν να μαζευτούν οι άνθρωποι που κλείνουν τα μαγαζιά τους, να κάνουν κοινωνικούς χώρους, κοινωνικά μαγαζιά και να μοιραστούν τα έξοδα. Κοινωνικά παντοπωλεία, εναλλακτικές κουζίνες, εναλλακτικά μαγαζιά".
Το συγκεκριμένο απόσπασμα το επέλεξα, όχι επειδή διαφωνώ με τα λόγια του Κάιν (το αντίθετο) αλλά επειδή αυτό που προτείνει, ενώ μπορεί να έχει απόλυτα επαναστατικό πρόταγμα, μέσα από την "ειρηνιστική" λογική του Κάιν μπορεί να εξελιχθεί στον απόλυτο ρεφορμισμό. Ο Κάιν εδώ, αναπτύσει με πολύ λίγα λόγια το πρόταγμα της παράλληλης οικονομίας, του οποίου είμαι οπαδός. Ωστόσο πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας πως επαναστατικές νησίδες μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν. Μια από τις βασικές διαφορές ανάμεσα σε αναρχισμό και λενινισμό είναι το ποιο ακριβώς στάδιο του κοινωνικού μετασχηματισμού είναι η επανάσταση. Ενώ ο λενινισμός θεωρεί πως στον κοινωνικό μετασχηματισμό η επανάσταση είναι το πρώτο μιας σειράς σταδίων, για τους αναρχικούς τα πράγματα είναι εντελώς ανάποδα και η επανάσταση είναι το τελευταίο. Υπό αυτή την λογική οφείλεις να δημιουργείς στο σήμερα τις δομές του αύριο ώστε μετά την επανάσταση να υπάρχει ένα έτοιμο κομμάτι στο οποίο θα βασιστεί η νέα κοινωνία. Όπως ακριβώς το αύριο αρχικά θα εμπεριέχει στοιχεία του σήμερα, έτσι και στο σήμερα υπάρχουν τα στοιχεία που θα το ανατρέψουν και αυτά τα στοιχεία είναι που οφείλουν να γίνουν δομές στο τώρα. Όταν ωστόσο προτάσεις αυτή την λογική αποτάσοντας παράλληλα κάθε μορφή σύγκρουσης τότε βάζεις νερό στον μύλο του ρεφορμισμού, είναι σαν να επιδιώκεις την βελτίωση της ζωής σου μέσα στον καπιταλισμό. Η δημιουργία μιας κοινωνίας μέσα στην κοινωνία μπορεί να είναι ο δρόμος προς την επανάσταση ωστόσο επ' ουδενί δεν μπορεί να λειτουργεί απόλυτα ανεξάρτητα καθώς πάντα θα υπάρχει η επίδραση του καπιταλισμού πάνω της. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να απαλλαγεί μια και καλή από αυτόν, διαφορετικά θα προσπαθήσει ο καπιταλισμός να απαλλαγεί από αυτήν. Όπως και να έχει οι δομές που αναλύει ο Κάιν στον Θεοδωράκη αν εφαρμοστούν αποτελεσματικά στο σήμερα θα καταλήξουν αναπόφευκτα να συγκρουστούν με το σύστημα (είτε το επιδιώξουν αυτές, είτε το ίδιο το σύστημα) και η επανάσταση θα προέλθει ακριβώς μέσα από αυτή την σύγκρουση. Αν αυτή η απαγορευμένη, για τον Κάιν, λέξη δεν μπαίνει μέσα στην ανάλυση του για την παράλληλη οικονομία τότε αυτόματα αλλοιώνεται όλη η ουσία της.
Πάμε παρακάτω...
Η ατάκα του Κάιν: "Υπάρχει ένα ρεύμα ανάμεσα στην κοινωνία και το κίνημα που συμπεριφέρεται τυφλά" είναι όλα τα λεφτά.
Κάιν μου, πρέπει να καταλάβεις ένα πράγμα. Το κίνημα, η κοινωνία και αυτό το ρεύμα που συμπεριφέρεται τυφλά δεν είναι τρία ξεχωριστά πράγματα. Και το (όποιο) κίνημα και αυτό το ρεύμα είναι κομμάτια της κοινωνίας και η κοινωνία, καλώς ή κακώς, δεν είναι κάτι ομοιόμορφο. Σε μια απεργία που έγινε πριν λίγους μήνες, ενώ κάποιοι τις έπαιζαν στα Προπύλαια με τους μπάτσους, το αναρχικό μπλοκ, κάποια αριστερά μπλοκ και τα μπλοκ κάποιων σωματείων συνυπήρχαν μπροστά από την Βουλή με την κρυφοφασιστική Σπίθα του Θεοδωράκη (όχι του μάνατζερ της Α.Κ., του άλλου) ενώ παράλληλα κάποια άλλα αριστερά μπλοκ πήγαιναν σπίτι τους μετά την καθιερωμένη παρέλασή τους. Όλες αυτές οι διαφορετικές στάσεις είναι δείγματα μιας ανομοιογενούς κοινωνίας. Το ότι πολλές πολιτικές επιλογές κομματιών της κοινωνίας είναι βλαβερές όσον αφορά τον αγώνα είναι γεγονός και το πως λύνονται οι ενδωκοινωνικές κόντρες είναι μια μεγάλη κουβέντα. Ωστόσο το να βγάζεις εκτος κοινωνιας ένα κομμάτι στο οποίο είτε απλά διαφωνείς μαζί του είτε στέκεσαι ακόμα και εχθρικά απέναντι του είναι εκτός από ελιτίστικο και αντικοινωνικό...
Στην συνέχεια λέει: "Οι αναρχικοί ποτέ δεν είπαν ότι είναι επαναστατική πράξη να καις ένα βιβλιοπωλείο, ακόμα και αν αυτό είναι του Άδωνι Γεωργιάδη. Εγώ ήμουν από αυτούς που είχαν βγάλει κείμενο τότε και εναντιώθηκα στον εμπρησμό του βιβλιοπωλείου του συγκεκριμένου. Εγώ δεν επιβάλλω κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους εξουσιαστές και τους φασίστες. Εγώ τους θέλω και αυτούς να δουλέψουν σε μια άλλη κοινωνία αυτοδιαχειριζόμενη. Για το συλλογικό καλό. Το ίδιο που πονάω για τα θύματα της Μαρφίν, για τον Γρηγορόπουλο ή για έναν νεκρό αναρχικό πονάω και για τον Βασιλάκη που σκοτώθηκε μέσα στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης, για τα δύο παιδιά που σκοτώθηκαν στου Ρέντη. Βάζω στο ίδιο επίπεδο την ανθρώπινη ζωή. Χωρίς συμψηφισμούς".
Το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι την δολοφονία του Γρηγορόπουλου με ένα πέσιμο στο βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη νομίζω πως θα το έβρισκε ηλίθιο ακόμα και ο ίδιος ο Γεωργιάδης αλλά δεν περίμενα κάτι καλύτερο από έναν τύπο, του οποίου οι επιστολές διαβάζονται στο Τηλε Άστυ του Καρατζαφέρη. Κάποιος που ξεκίνησε να ασχολείται με τον αναρχισμό στις αρχές της δεκαετίας του '80 θα έπρεπε να έχει κάποια πράγματα ξεκαθαρισμένα στο κεφάλι του αλλά μάλλον (;) δεν είναι έτσι. Ας τα παρουμε από την αρχή λοιπόν. Όπως είπαμε και πιο πάνω υπάρχουν δύο είδη βίας. Η πρωτογενής, που προέρχεται από το σύστημα και η αντιβία, η οποία είναι η φυσική απάντηση στην πρώτη. Το οδόφραγμα έχει αντικειμενικά δύο πλευρές και είτε μας αρέσει είτε όχι, όλοι βρισκόμαστε σε μια από τις δυο είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Αν συνειδητά λοιπόν κάποιος έχει επιλέξει πως τοποθετεί τον εαυτό του στην πλευρά των καταπιεσμένων τότε αυτόματα αναγνωρίζει πως υπάρχει και μαίνεται ένας κοινωνικός/ταξικός πόλεμος. Και σε αυτό τον πόλεμο το ανώτερο ιδανικό δεν είναι η "ανθρώπινη ζωή", είναι η ελευθερία. Διαφορετικά, φίλε Κάιν, θα έπρεπε να είσαι ενάντιος και σε αυτούς που κάνουν απεργία πείνας για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους καθώς και οι ίδιοι με το να βάζουν σε κίνδυνο την ζωή τους δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Δεν σε βλέπω όμως να μιλάς εναντίον τους, μάλλον γιατί και ο λαϊκισμός έχει και τα όρια του. Ξαναλέω, ότι το πότε κλιμακώνεται η αντιβία είναι μεγάλο ζήτημα και άλλη κουβέντα οπότε το θέμα μας εδώ δεν είναι το αν αυτοί που έκαψαν το βιβλιοπωλείο του φασίστα του ΛΑΟΣ ή αν αυτοί που έστειλαν βόμβα στο υπουργείο του Χρυσοχοϊδη έπραξαν σωστά ή λάθος. Το ζήτημα είναι ότι με το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι κάθε μορφή βίας ανεξάρτητα από το ποιοί την ασκούν και το σε ποιούς στρέφεται, ουσιαστικά απαρνείσαι ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του κοινωνικού/ταξικού πολέμου βάζοντας νερό στον φιλελεύθερο μύλο και παίζεις το παιχνίδι της εξουσίας, η οποία όποτε βλέπει πως η βία της ξεπερνάει τα όρια που είναι νομιμοποιημένα από την κοινωνία, την απογυμνώνει από το πολιτικό της περιεχόμενο (μιλώντας συνήθως για "μεμονωμένα περιστατικά"). Αυτό ακριβώς κάνει και ο Κάιν όταν εξισώνει κάθε μορφή βίας. Παίζει το παιχνίδι της εξουσίας. Α! Και με την ευκαιρία Κάιν... Οι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν έτσι ξαφνικά από μόνοι τους. Δεν θα έρθει ένα πρωί που εξουσιαστές θα πουν: "Ας γίνουμε ίσοι με τους υπόλοιπους". Συγγνώμη που θα σε σοκάρω, αλλά αυτές είναι χριστιανικές μαλακίες.
Και τέλος ο Κάιν λέει: "Εγω λέω ότι προσπαθώ να είμαι αναρχικός. Είναι η πιο όμορφη ιδεολογία του κόσμου. Δεν ξέρω αν πρόκειται να την αγγίξω ποτέ, είμαι στον δρόμο για το να γίνω αναρχικός. Να βελτιώσω τον εαυτό μου, να γίνω καλύτερη προσωπικότητα, να βοηθήσω τους άλλους ανθρώπους. Είμαι στον αγώνα να γίνω αναρχικός και στηρίζεται στην αγάπη για την ζωή, όχι στην αγάπη για τον θάνατο".
Διότι, ως γνωστόν, Κάιν, "δεν υπάρχουν αναρχικοί την σήμερον ήμερα" κτλ κτλ. Κάιν, όντως δεν είσαι αναρχικός. Όχι όμως γιατί "δεν έχεις καταφέρει ακόμα να αγγίξεις την αναρχική ιδεολογία" (την αναρχική ποια;;;) αλλά γιατί δεν έχεις καταφέρει καν να καταλάβεις την ουσία του αναρχικού αγώνα. Τα μικροαστικά, ατομικιστικά (και στην ουσία τους αντιαναρχικά) "προσπαθώ να είμαι αναρχικός αλλά δεν είμαι" είναι η εκδοχή μιας lifestyle ντεμεκ ψευτοαναρχίας της κακιάς ώρας. Διότι (ας το γραψω άλλη μια φορά και ας με πουν γραφικό) το αν είσαι αναρχικός ή όχι δεν το καθορίζει ο τρόπος ζωής σου ή ο ρόλος σου στο σύστημα, το καθορίζει η διάθεσή σου απέναντι στο σύστημα και ο πολιτικός σου αγώνας απέναντι σε αυτό. Όλα τα άλλα είναι βλακείες των lifestyle αναρχικών όπως ο Κάιν και είναι για να γελάει ο κόσμος...
Υ.Γ. Περιμένουμε με αγωνία την επόμενη παρέμβαση του αναρχικού Κάιν, στην οποία θα καταγγέλει τους φασίστες κατοίκους της Κερατέας, οι οποίοι αντί για λουλούδια πετάνε μολότοφ στα ΜΑΤ...
