"Να πω κακία για ΕΕΚ;" είπα σε μια facebookικη συζητηση. "Πες πες!" αναφώνησε γεμάτος ανυπομονησία ένας συντροφος και συντρολος. "Θα την πω light και αν ζητηθουν επεξηγησεις θα την πω hardcore. Το κακο με το ΕΕΚ λοιπόν είναι πως πασχει από ΑΚ-ιτισμο" απαντησα και άναψα φωτιες σε συμπαθέστατη ΕΕΚιτισα που απαντησε: "Το ΕΕΚ πάσχει από ΑΚ-ιτισμο; Και εσυ απο τι πάσχεις αγαπητέ; Απο ασχετοσύνη;". Σύντομα ήρθε και το ποστ αποριας απο τον συντρολο που ειπε: "Αυτο δεν το περιμενα. Να τους πεις οπορτουνες δεκτον. Αλλα Ακαπιτες; Για εξηγησου!". Η φιλη ΕΕΚιτισα ήταν πια εκτός εαυτού: "Οπορτούνες λέει ο άλλος! Ρε τι εχετε πιει; ΕΕΚ λεμε, όχι ΣΕΚ". "Δεν τους ειπα ΑΚιτες. Ειπα ότι πασχουν απο ΑΚιτισμο.. Ερχεται ποστ ποταμι για να εξηγηθω.." απαντησα αλλά μετά απο σχετικές ενστάσεις να μην γραψω κατι μεγάλο εκει, σκεφτηκα να το κάνω κειμενο εδω. Αρχικα σκεφτηκα πως δεν ειναι και κανα σοβαρο θεμα για να σπαταλήσω ενα κειμενο εδω αλλα μετά θυμηθηκα αυτο που ειχα πει όταν πρωτοξεκίνησε αυτο το blog. Ότι δηλαδή δεν θα εχει κάποιον στανταρ χαρακτηρα, θα ειναι απλα ενα μεσο έκφρασης για όποτε θέλω να γραψω κατι ειτε σημαντικο ειτε ασημαντο. Ας το ανανεωσω και λίγο μιας και εχω μεινει να το συντηρω μονο εγω (οι υπόλοιποι συνιδρυτες του δεν εγραψαν ποτε, πανω μου το πηρα όλο, γκουχ γκουχ ακουτε εκει εξω;).
Παμε λοιπόν:
Βασικά δεν απεχεις και παρα πολυ συντρολε αν τους πεις απλα οπορτουνες. Απλα ο οπορτουνισμός τους ειναι copy paste από τον αντιστοιχο της Α.Κ.. Να τα παρουμε
λοιπόν με την σειρα:
Φάκελος Αντιεξουσιαστική Κίνηση
Ο όρος "Αντιεξουσιαστης" έχει τις ρίζες του στην Α' Διεθνή. Στην Α' Διεθνή υπήρχε η αναρχικη πτέρυγα που εκφραζόταν κυρίως από τον Μπακούνιν και η μαρξιστική πτέρυγα που εκφραζόταν κύριως από τον... Μαρξ. Όταν λοιπόν η μαρξιστική πτέρυγα μιλουσε για σοσιαλισμό, η αναρχικη πτέρυγα για να κάνει κατανοητή την διαφοροποίησή της μιλούσε για έναν "Αντιεξουσιαστικό Σοσιαλισμό". Και κάπως έτσι γεννηθηκε και εξαπλώθηκε ο όρος Αντιεξουσιαστής που στην πραγματικότητα καμία διαφορά δεν έχει από την έννοια "Αναρχικος". Ιστορικά λοιπόν, όταν μιλάμε για Αντιεξουσιαστή αυτόματα μιλάμε για Αναρχικο. Και το ανάποδο...
Στον ελληνικό αναρχικο χώρο (που ειναι κατι σαν αυτο που λενε οι πρωην ναρκωμανεις για την πρεζα-αν δεν μπλέξεις μαζι της δεν ξερεις τι μαρτύριο είναι) γεννήθηκε κάποια στιγμή η εξής αυθαιρεσία: Υπήρχαν άτομα που δήλωναν μεν Αντιεξουσιαστές αλλά όχι Αναρχικοί! "Μνηστητη μου κυριε" θα αναφωνούσε σύσσωμος ο αναρχικός χώρος σε μια άλλη χωρα ΑΛΛΑ στον αναρχικο χώρο της Ελλάδας αυτό έγινε αποδεκτό. Τα χαρακτηριστικά αυτων που δήλωναν αντιεξουσιαστες αλλα όχι αναρχικοι ήταν τα εξής: Ήταν ευαισθητοποιημένοι απέναντι σε ότι γινόταν γυρω τους, συμπαθούσαν τον χώρο, ανακατευόντουσαν σε διάφορες διαδικασίες και σε διάφορες δράσεις του αλλά δεν ειχαν ανακαλύψει απόλυτα την πολιτική τους ταυτότητα, ψιλοκοίταγαν και προς την αριστερά, το έψαχναν γενικα αλλα δεν ήταν τόσο σίγουροι για το αν πρέπει να δηλώσουν με σιγουρια αναρχικοι. Ήταν, με άλλα λόγια, άτομα τα οποία θα χαρακτηριζόντουσαν η "περιφέρεια" του αναρχικου χώρου. Ήταν σίγουροι μόνο για ένα πράγμα: Δεν γούσταραν την εξουσία. Δήλωναν λοιπόν "Αντιεξουσιαστές" που ήταν πιο ανώδυνο. Άρχισε να κάνει λοιπόν την εμφάνισή της σε διάφορες υπογραφές ο πλεονασμός: "Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/στριες". Διότι κάποιοι πολύ απλά έβρισκαν τον εαυτό τους μέσα στον όρο Αντιεξουσιαστής αλλά όχι στον όρο Αναρχικός.
"Αυτό σε πείραξε μέσα στον χωρο σε συντροφι, αλλα προβλήματα δεν υπάρχουν;" θα μου έλεγε κάποιος και θα ειχε δίκιο αν δεν υπήρχε το σωτήριο 2003, τότε που στην Θεσσαλονίκη, Γένοβα έγινε η κάθε συνοικία. Τότε λοιπόν, λίγο πριν την σύνοδο κορυφής των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Θεσσαλονίκη, φτιάχτηκε η "Αντιεξουσιαστική Κίνηση". Με τον καιρό λοιπόν, η Α.Κ. εκμεταλλεύτηκε την αυθαιρεσία της προηγούμενης παραγράφου και όχι απλά την συντήρησε αλλά την οργάνωσε κι όλας!!! Είσαι αντιεξουσιαστής αλλά όχι αναρχικος; Η μεγάλη αγκαλιά της Α.Κ. σε περιμένει.... Και με την έλειψη ιδεολογίας να ειναι όχι αρνητικό χαρακτηριστικό αλλά ζητούμενο για αυτήν, η Α.Κ. μάζεψε μια τεράστια γκάμα ανθρώπων. Φιλο-Καστοριαδικοί, νετσαγιεφικοί, πρωην αριστεροι "που η αριστερά τους απογοήτευσε", φιλο-αριστεροι που όμως ψιλοσυμπαθούσαν τον αναρχικο χωρο και φυσικά "αντιεξουσιαστες αλλα όχι αναρχικοι" στριμώχτηκαν στις τάξεις της Α.Κ. και με δυο-τρια κεφάλια να τους συντονίζουν επιδόθηκαν σε έναν ατέλειωτο οπορτουνισμό. Τα πηγαινε καλά ο αναρχικος χώρος; Η Α.Κ. έβαζε το Αλφα μεσα στον κύκλο (και ας μην ήταν αναρχικοι). Τα πήγαινε σκατά ο αναρχικος χώρος; Η Α.Κ. έβγαζε το Άλφα από τον κύκλο και έβαζε το τρία. Συγκρουόταν η Α.Κ. σε πορειες; Τα εβαζε με το κράτος! Συγκρούονταν άλλοι σε πορειες; Ήταν μπάχαλοι. Υπήρχε σοβαρο αναρχικο στέκι στις σχολες των φοιτητων της Α.Κ.; Οι φοιτητές της Α.Κ. ήταν στο στέκι. Δεν υπήρχε σοβαρό αναρχικο στέκι στις σχολές των φοιτητών της Α.Κ.; Πήγαιναν στα ΕΑΑΚ (στο "γαμιέται η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ" να συμφωνούμε και σε όλα τα άλλα δεν βαριέσαι, άλλωστε "αντιεξουσιαστες ειμαστε, όχι αναρχικοι").
Η Α.Κ. λοιπόν δεν είναι αναρχικη οργάνωση. Κοιτα να δεις όμως πρόβλημα, δεν είναι ουτε αριστερη. Άρα τι διαολο ειναι; Το μονο σιγουρο ειναι πως προκειται για "κατι διαφορετικό". Και σαν κατι διαφορετικό επρεπε κάπως να διαφοροποιηθεί από τους "άλλους αντιεξουσιαστες, τους αναρχικους". 'Αρχισε λοιπόν να αριστερίζει. Άρχισε τις συμμαχιες με αριστερες οργανωσεις και άρχισε να στοχεύει πιο πολύ στην περιφέρεια της αριστερας. Σύντομα ακόμα και οι ίδιοι οι αριστεροι την θεωρούσαν "το πιο σοβαρο κομμάτι του αναρχικου χωρου" και ελεγαν πως "παρά τις διαφορες μαζι της, είναι ένα κομμάτι που νιωθουμε κοντά μας". Ο Σκυφτούλ.. ε... συγγνωμη, η Α.Κ. ήθελα να πω, τα ειχε καταφέρει. Είχε αποκτήσει μια κάποια ταυτότητα!
Φάκελος ΕΕΚ
Περνάμε τωρα στην ελληνική αριστερά. Κάποτε η ελληνική αριστερά είχε δυο μεγάλους πόλους και κάτι δεκάδες μικροοργανώσεις και κόμματα. Οι δυο μεγάλοι πόλοι ήταν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ για τις δεκάδες μικροργανώσεις και κομματα υπήρχαν δυο βασικά μετωπα, το ΕΝΑΝΤΙΑ και το ΜΕΡΑ. Μέσα στο ΜΕΡΑ υπήρχε το τροτσκιστικο ΕΕΚ του συμπαθέστατου Σάββα Μιχαήλ (φωτο). Ο Σάββας Μιχαήλ δεν πήγαινε καθόλου τους αναρχικους και πολύ καλά έκανε από την μεριά του ο άνθρωπος, άλλωστε ούτε οι αναρχικοι πάνε τους τροτσκιστες, πολιτική διαφωνία is the name. Υπάρχουν και κείμενα άλλωστε που κράζει τους "μικροαστους αναρχικους" και άλλα τετοια ωραία.
Θα έλεγε κανείς πως το ΕΕΚ ήταν κάποτε αυτο που διάφοροι αριστεροι αποκαλούν "παλαιοΚΚΕδες" αν και εδω μιλάμε για τροτσκιστές βέβαια. Κάποια στιγμή λοιπόν, τα δύο μεγάλα μέτωπα της "εξωκοινοβουλευτικής" αριστερας, το ΜΕΡΑ και το ΕΝΑΝΤΙΑ αποφάσισαν να τα βρουν και να ενωθούν. Πιστευαν πως ηρθε η ωρα να γίνουν, μετά το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο τρίτος πόλος της αριστεράς. Και επειδη όπως λέει και ένα σύνθημα "Ο Σάββας είναι κομμουνισταράς γι΄αυτό και δεν παρέδωσε σε ΣΕΚ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ" το ΕΕΚ αποφάσισε να μην ειναι μεσα σε αυτόν τον τρίτο πόλο (ο οποίος by the way ονομάστηκε ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Οι εξηγήσεις για την απόφαση αυτή του ΕΕΚ ποικίλουν. Αν ρωτήσεις τους ίδιους τους ΕΕΚιτες θα σου πουν ότι ενώ οι ίδιοι ήταν στους δρόμους τον Δεκέμβρη τα υπολοιπα κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ασχολιόντουσαν με το πως θα λύσουν τα εσωτερικά τους για να φτιαχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οπότε δεν έχουν καμία δουλειά μαζί τους. Και αυτό θα έλεγα πως είναι μια πολυ λογική εξήγηση. Αν από την άλλη ρωτήσεις κάποιον μεσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα σου πει ότι το ΕΕΚ διαχρονικά ειναι στα μαχαίρια με τους άλλους τροτσκιστές που βρίσκονται μεσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή το ΣΕΚ και δεν την παλευει μία να συμπορευεται μαζί τους. Αυτό και αν είναι μια πολύ λογική εξήγηση εδώ που τα λέμε. Απόλυτα λογική θα έλεγα. Δεν έχει και πολυ μεγάλη σημασία βέβαια, η ουσία είναι πως το ΕΕΚ για δικους του λόγους, έκρινε πως η παρουσία του μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια σωστή επιλογή.
Μετά απο εννια χρόνια λοιπον (όσο δηλαδη κράτησε το ΜΕΡΑ), το ΕΕΚ έμεινε και πάλι μόνο του. Για την ακρίβεια, όχι απλά έμενε μόνο του αλλά έβλεπε το μεγαλύτερο κομμάτι της λεγόμενης "εξωκοινοβουλευτικής" αριστερας να συσπειρώνεται και άρα να δυναμώνει, κάτι που εκ των πραγμάτων το οδηγούσε στην... απομόνωση. Κοινώς, για ποιον λόγο να στηρίξει κάποιος αριστερος το ΕΕΚ και όχι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την στιγμή που η τελευταία συμβολίζει και κάτι "ενωτικό"; Το ΕΕΚ βρέθηκε σε αυτη την δύσκολη θέση και μάλιστα μετά από δικιά του επιλογή και αυτό είναι κάτι που θέλει πολλά αρχιδια για να ειμαστε δίκαιοι.
Για την διαχείριση της απο πάνω κατάστασης ωστόσο το ΕΕΚ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει έναν "μη αρχιδάτο" τρόπο. Είχε πάρει άλλωστε τα κατάλληλα μαθήματα απο την Αντιεξουσιαστική Κίνηση. Όπως η παρεα του Σκυφτούλη, για να έχει λόγο ύπαρξης (καθώς με δεδομένη την ύπαρξη κανονικού αναρχικου χώρου δεν ειχε κανενα λόγο ύπαρξης) απευθύνθηκε στην περιφέρεια της αριστερας, έτσι και το ΕΕΚ αποφάσισε να το πάει αντίστροφα το πραγμα. Για να έχει λόγο ύπαρξης, αποφάσισε να απευθυνθεί στην "περιφέρεια" του αναρχικου χώρου.
Άρχισε λοιπον να σνομπάρει την (πολιτικά και ιδεολογικά συγγενή της) αριστερά και να κάνει διαρκώς την εμφάνισή της σε πορειες καλεσμένες από αναρχικους (τους οποίους εκραζε πριν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να μην ξεχνιομαστε και τους αποκαλούσε "μικροαστους"). Απέταξε τον παραδοσιακό λόγο της αριστερας (που τιμούσε επί ΜΕΡΑ)και άρχισε να μιλαει σαν αναρχικη οργάνωση και μάλιστα των '80s: Από παλαιοΚΚΕδες έγιναν παλαιοαναρχικοι! Μέχρι και τις λέξεις "Ελευθεριακός Κομμουνισμός" ακούσαμε από το ΕΕΚ! "Μνηστητη μου κυριε" που λέγαμε και στην αρχη του κειμένου....
Όπως κάποτε η Α.Κ. λοιπόν είχε αρχίσει να αριστερίζει, έτσι και το ΕΕΚ είχε αρχίσει να αναρχίζει. Και σύντομα (copy paste από πιο πάνω με λίγες αλλαγές) ακόμα και οι ίδιοι οι αναρχικοί το θεωρούσαν "το πιο σοβαρο κομμάτι της αριστερας" και ελεγαν πως "παρά τις διαφορες μαζι του, είναι ένα κομμάτι που νιωθουμε κοντά μας". Ο Σαββ.. ε... συγγνωμη, το ΕΕΚ ήθελα να πω, τα ειχε καταφέρει. Είχε αποκτήσει μια κάποια ταυτότητα!
Εν κατακλείδει:
Η Α.Κ. για να έχει λόγο υπαρξης αριστερίζει.
Το ΕΕΚ για να εχει λόγο ύπαρξης αναρχιζει.
Σε αυτές τους τις πορειες, που και που συναντιούνται κι όλας...
Υ.Γ. Sorry για την μη παρουσια τονων σε πολλές λέξεις..
