Ανοιχτή επιστολή προς κάθε "αθώο" ψηφοφόρο/υποστηρικτή της ΧΑ..

Από Rossonero Phoenix

Δεν ξέρω τι έκανες αυτό το βράδυ της Τρίτης και που ήσουνα..
Δεν έχει και πολύ σημασία.. 

Γιατί όπου κι αν νομίζεις ότι ήσουνα, ότι κι αν νομίζεις ότι έκανες, στην πραγματικότητα ήσουνα στο Κερατσίνι και όπλιζες το χέρι ενός δολοφόνου φασίστα-νεοναζί.
Του έδινες στο χέρι, το κέρατο που έχωσε στην καρδιά ενός 34χρονου παιδιού. 

Και δεν του το έδωσες μόνο τώρα. 

Μοίρασες αμέτρητα τέτοια μαχαίρια, που σαν στόχο έχουν τις καρδιές αγωνιστών, την στιγμή που ψήφιζες αυτή τη συμμορία "για να μπει στη βουλή και να τους δείξει"...
 

Δικαιολογίες του τύπου "μα,δεν ήξερα τι είναι η χρυσή αυγή" έχουν πάψει από καιρού να είναι αποδεκτές.

Δεν είσαι άμοιρος ευθυνών...
Το αντίθετο θα έλεγα..

Είσαι κι εσύ ηθικός αυτουργός αυτής της δολοφονίας, όπως και της προ ημερών επίθεσης στο Πέραμα, όπως και των πυροβολισμών στην Μανωλάδα όπως και αμέτρητων ακόμα επιθέσεων.. 

Και ήρθε η ώρα να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, είτε το θες είτε όχι..
Ήρθε ο λογαριασμός, και θα την πληρώσεις κι εσύ την μερίδα που σου αναλογεί..

Η οργή απόψε, ξύπνησε. Κι έρχεται σαν χείμμαρος να σας πνίξει...

...Καλό ταξίδι Παύλο

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα της δημοκρατίας

Σήμερα στα δικαστήρια της Ευελπίδων έχουν την "τιμητική" τους οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι.

Τα δικαστήρια μυρίζουν '67, τανκς και ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Αυτοί που τόσα χρόνια καταστρέφουν τις ζωές μας, στέκονται απέναντι μας και μας κουνάνε το δάχτυλο.

Αυτοί που, ως νέα τάγματα εφόδου κι ασφαλείας (γερμανικά SA και SS), κυνηγούν και επιτίθενται στους εξαθλιωμένους και τους αγωνιστές, κυκλοφορούν ελεύθεροι, παρεχόμενοι δηλαδή πλήρη πολιτική κάλυψη απ'το καθεστώς, προστατεύονται και ενισχύονται απ'τις θεσμιμένες ακροδεξιές συμμορίες της Αστυνομίας (ΜΑΤ,ΔΙΑΣ,ΔΕΛΤΑ κλπ).

Αυτοί (σ.σ. οι τελευταίοι) που σε κάθε αντίδραση γεμίσαν τα πνευμόνια μας με χημικά,τα σώματά μας με μελανιές,τα κεφάλια μας με αίμα, από την Κυριακή έχουν επιδωθεί σε ένα όργιο βασανιστηρίων των κρατουμένων,με ηλεκτροσόκ,εξευτελιστικα γδυσίματα,τραβήγματα μαλλιών,ξυλοφόρτωμα,άρνηση νοσηλείας και καταγραφή όλων των παραπάνω και άλλων ακόμα πιο ανατριχιαστικών από τους βασανιστές για το "προσωπικο αρχείο" τους.

Αυτοί που πριν 4 χρόνια αποκαλούσαν τα παιδιά σου "κουκουλοφόρους" και "μπαχαλάκηδες", "παιδιά χωρίς μέλλον και όραμα" που "καίνε την Αθήνα χωρίς λόγο και αιτία", πέρσυ βάλλονταν εναντίον των "αγανακτισμένων πλατειών" μιλώντας για περιθωριοποιημένα στοιχεία που έχουν καταλάβει και λυμαίνουν τις πλατείες,ντροπιάζοντας την χώρα στο εξωτερικό. Τον φλεβάρη βάφτισαν κι εσένα(που κατέβηκες στην μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φλεβάρη και στήριξες έστω και ψυχολογικά τα στημένα πύρινα οδοφράγματα) κουκουλοφόρο,ασφαλίτη,πράκτορα και προβοκάτορα.
Πριν μερικές μέρες βάφτισαν πάλι τους γείτονες και τα παιδιά σου τρομοκράτες,και δημοσίευαν τις φωτογραφίες τους,σκυλεύοντας τους ως άλλους επικυρηγμένους σε σαλούν του φαρ ουέστ.
Πριν 5 μέρες βάφτισαν τους αντιφασίστες "άκρο" και τους φασίστες "κατοίκους". Και χθές βάφτισαν "άκρα" και τους συναδέλφους σου,τους φίλους σου,που 6 μήνες δουλεύουν απλήρωτοι σαν σκλάβοι(ή μάλλον χειρότερα από σκλάβοι,αφού ούτε για το φαί τους δεν πληρώνονταν)!

Το γράμμα με τις 3 γραμμές των συντρόφων,γραμμένο μέσα από τις αίθουσες των χουντικών δικαστικών αποφάσεων,όσο απλοϊκό σύντομο και συναισθηματικό κι αν είναι,περιλαμβάνει όλη την ουσία.:



"Σήμερα εμφύλιος πόλεμος κηρύχθηκε από το κράτος. Όσους δεν σκοτώνουν τα μαχαίρια των φασιστών, τους στέλνουν στη φυλακή, χουντικές δικαστικές αποφάσεις.

Καλούμε τους αγωνιστές και όσους νιώθουν πώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι κενές λέξεις, αλλά στάση ζωής, να συνειδητοποιήσουν την ιστορική στιγμή που ζούμε και να πράξουν ανάλογα.

Οι Ιδέες δεν καταστέλλονται και δεν φυλακίζονται.



Οι 15 συλληφθέντες, αντιφασιστές – αντιφασίστριες."




Αυτά τα λίγα λόγια άκουσα,απ'τα χείλη της συντρόφισσας που μας μετέφερε χθες αργά το βράδυ το χειρόγραφο των παιδιών,και η τρίχα μου σηκώθηκε,και τα μάτια μου βούρκωσαν.

Ο εμφύλιος έχει ξεκινήσει απο καιρό,αλλά δεν είχε κυρηχθεί επίσημα. Εχθές,έμμεσα,κυρήχθηκε κι επίσημα.

ΤΑ ΑΝΤΙΠΑΛΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΞΑΝΑ.
Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ.
Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ.
Ή ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ Ή ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 15 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ!
ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ!
ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ!
ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ Ή ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΟΜΗΡΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

η αριστερά στην ελλάδα του σήμερα: πιο καθεστωτικός πεθαίνεις.

αρχική ιδέα από περδικολάριο.






Στο βωμό της κοινωνικής τάξης κι ασφάλειας και με φόντο επερχόμενες εκλογές, κάποιοι συνεχίζουν να βλέπουν φαντάσματα.




----------------- ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ -----------------

ΚΚΕ:
«Το ΚΚΕ καταγγέλλει το κρατικό σχέδιο καταστολής και τρομοκράτησης του λαού που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Την ώρα που τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της ευρωλυκοσυμμαχίας εκβιάζουν και απειλούν το λαό και ετοιμάζονται να ψηφίσουν το μνημόνιο της λαϊκής χρεοκοπίας, διάφοροι μηχανισμοί πυρπολούν κτήρια για να διαμορφωθεί το σκηνικό της καταστροφής που φέρνουν στο λαό. Λίγο πριν τα ΜΑΤ και κουκουλοφόροι έδρασαν συντονισμένα ενάντια στις μεγαλειώδεις λαϊκές διαδηλώσεις για να τις διαλύσουν.»

ΣΥΡΙΖΑ:
«Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής χτυπούσαν ειρηνικούς διαδηλωτές ενώ άφηναν ανενόχλητες δυνάμεις παρακρατικές να καίνε την Αθήνα. Αυτή είναι η εικόνα που θέλουν να μεταφέρουν τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Όχι η εικόνα ενός λαού που αγωνίζεται για το δίκιο του αλλά η εικόνα του παρακράτους και της καταστροφής. Δεν θα πτοηθεί ο ελληνικός λαός. Τα σχέδια της προβοκάτσιας θα επιστραφούν. Ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί για να διεκδικήσει τη λαϊκή του κυριαρχία που του στερείται, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία. Κανένα συγχωροχάρτι σε μία κυβέρνηση που εκμεταλλεύεται τον φόβο και τον τρόμο και αφήνει ιστορικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας να καίγονται από βανδάλους που μπορεί να ελέγξει.»

ΝΑΡ:
«Το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών ακαθόριστης αστάθειας, που θα διευκολύνει κάθε είδους κρατικά – κυβερνητικά σχέδια για την επιβολή κλίματος κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εξυπηρετούν και οι δεκάδες εμπρησμοί στο κέντρο της Αθήνας. Οι περισσότεροι ξεπήδησαν σε σημεία που δρούσαν μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και της ασφάλειας.(....)
Γιατί, αυτοί που βάζουν απέναντί τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά, αυτοί που σπέρνουν τη φτώχεια, θα θερίσουν την κοινωνική εξέγερση.»


-Όταν όλοι εσείς μιλάτε για εξέγερση, αλήθεια πώς ακριβώς την φαντάζεστε;

Εεε, ωωω, μπάχαλα, συγκρούσεις και μίσος ταξικό!

Μερικές διθυραμβικές γραμμές για την Κυριακή 12 Φλεβάρη και μια κριτική στο «κίνημα»


Γράφει ο El Toto

Πήγα και ‘γω στην συγκέντρωση της Κυριακής, η οποία ήταν η κορύφωση μετά την 48ωρη γενική απεργία και μπορώ να πω πως δύο πράγματα είναι σίγουρα. Καταρχάς ότι το πλήθος ήταν μαζικότατο και κατά δεύτερον ότι οι συγκρούσεις έχαιραν τεράστιας κοινωνικής αποδοχής και επιδοκιμασίας. Όποιος πει το αντίθετο, είτε είναι ψεύτης είτε δεν ήταν εκεί!

Για πρώτη φορά δεν χρειάστηκε να απαντήσω ο ίδιος στις φωνές που έβλεπαν σκεπτικιστικά τις συγκρούσεις με τους μπάτσους. Το κλίμα ήταν τέτοιο που ακόμη και αυτές οι απόψεις αρθρώνονταν με τρομερό δισταγμό. Και αυτό όχι από φόβο αλλά από εσωτερική ανησυχία. Ομολογώ πως καιρό είχα να έρθω στην μπροστινή γραμμή της σύγκρουσης με κόσμο που ούτε καν ήξερα. Τόσο που για λίγο είχα φρικάρει και δεν ήξερα αν ο διπλανός μου με το κασκολάκι «hellas» ήταν φασίστας, αγανακτισμένος ή χουλιγκάνος.

Ο κόσμος αν και εξαιρετικά ετερόκλητος, ενωνόταν γύρω από κάτι συγκεκριμένο. Και αυτό ήταν η φωτιά της εξέγερσης. Όσο «ρομαντικό» ή «ποιητικό» και αν ακούγεται, σε περίοδο οξυμένης ταξικής πάλης σαν κι αυτή που διανύουμε, η ουσία αυτού, αποκτά σάρκα και οστά. Εξηγώντας, το περίεργο με αυτό που λέγεται εξέγερση είναι ότι ενώ μέσα σου νιώθεις αποφασισμένος να εκπληρώσεις το σκοπό σου, ο ίδιος ο σκοπός παραμένει ακαθόριστος. Γι’ αυτό και λέμε ότι επανάσταση είναι η εξέγερση που έχει λήξει τα προτάγματα και τους στόχους της. Ακόμη και έτσι, η αυθόρμητη αυτή διαδικασία γεννάει, μέσω της πράξης, συνειδήσεις. Όπως και με τον Δεκέμβρη του ’08, η αφετηρία όλων μας ήταν κοινή. Αυτή τη φορά, ο κόσμος της Εργασίας είχε έρθει σε οριακά επίπεδα με την επίθεση του Κράτους-Κεφαλαίου και γύρισε λίγη από την βία που βιώνει στην καθημερινότητα του πίσω.

Ακριβώς, επειδή ήταν ετερόκλητος ο κόσμος και πολύ πιθανόν από διαφορετικές ταξικές καταβολές, το ζήτημα του βανδαλισμού (επιχειρηματικής) ιδιοκτησίας ήταν για λίγο taboo. Ακούγονταν φωνές από διαφορά άτομα πως δεν μας φταίνε τα μαγαζιά και οι επιχειρηματίες. Για άλλη μια φορά ο εχθρός ήταν αόριστος. Αλλά αυτό το συναίσθημα, καταποντίστηκε μετά από λίγο από ένα άλλο, το οποίο έλεγε ότι η πόλη μας ανήκει. Το συναίσθημα δηλαδή που σπάει όλα τα αστικά ιδεολογήματα περί ιδιοκτησίας και νομιμοφροσύνης και λέει στην πράξη ότι εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου, τα πάντα χτίστηκαν στις δικές μας πλάτες και έτσι τα πάντα μας ανήκουν.

Ακούγεται πάλι, από ανθρώπους, οι οποίοι (υποτίθεται) βάζουν το κοινωνικό-ταξικό ζήτημα αναδιανομής του πλούτου στην ατζέντα τους, το «καταδικαστέο» ζήτημα του «πλιάτσικου» ως κλοπή. Απαντάμε. Αν το να πάρεις προϊόντα ή λεφτά από ένα μαγαζί, στην καλύτερη για να τα «σκοτώσεις» στο μοναστηράκι είναι κλοπή, το να υποδουλώσεις την εργατική τάξη να δουλεύει με 400 ευρώ, τι είναι; Το ζήτημα της αναδιανομής του πλούτου λύνεται με 3 τρόπους: Είτε με την φυσική εξόντωση των καταπιεσμένων, είτε με την ιλλεγκαλιστική λύση της ιδιοποίησης των προς το ζην, είτε με αλλάγη των σχέσεων ιδιοκτησίας-παραγωγής, δλδ με επανάσταση. Όπως και να ‘χει τα πάντα μας ανήκουν, δικαιωματικά. Ο μόνος που μπαίνει μπροστά μας στο να τα πάρουμε στα χέρια μας, είναι το αστικό κράτος ως μπράβος του Κεφαλαίου.
Αρκετά, λοιπόν, μας τα έπρηξε η εκφυλισμένη μικροαστική αριστερά της προόδου με τους αθώους μικροαστούς και μεσοαστούς μαγαζάτορες. Εκφυλισμένη πάνω από όλα γιατί στην προσπάθεια της να συνάψει συμμαχίες με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα έχει ξεχάσει από πού ήρθε και που πάει.

Το πιο γελοίο δε, είναι ότι όταν το αστικό πολιτικό σύστημα τρίζει συθέμελα φοβούμενο την κοινωνική έκρηξη, όταν τελικά αυτή η έκρηξη επέρχεται, η σάπια αφομοιωμένη αριστερά, συντάσσεται με «στοκχολμικά» αντανακλαστικά, με το αστικό μπλοκ καταδικάζοντας τα… «επεισόδια που δημιουργούν παρακρατικοί σε συνεργασία με την αστυνομία» ή «τις μειοψηφίες που αμαυρώνουν ειρηνικές διαδηλώσεις». Σάμπως δεν μας έχουν κυρήξει πόλεμο; Μια «ειρηνική διαδήλωση» είναι μια παθητική διαδήλωση, τελείως αναντίστοιχη της βίας του αντιπάλου. Αλλά ακόμη και αυτό για τους γκάντι των μητροπόλεων είναι ακραίο. Κι αυτό γιατί, χαμένη στην μετάφραση (η αριστερά), φοβάται να έρθει σε ρήξη με το υπάρχων οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Έχει ξεχάσει ότι οι νόμοι αντικατοπτρίζουν απλά τους συσχετισμούς δύναμης στην πάλη δυο αντιμαχόμενων τάξεων και δεν είναι a priori κάτι που είναι και για να τηρείται.

Εγκλωβισμένη στην ίδια την αντίφαση της ύπαρξης της και μην έχοντας απολύτως καμία πρόταση για το τι μέλι γενέσθαι πέφτει λουκούμι στα αστικά κόμματα που της βάζουν ψευτοδιλήμματα όπως «ναι ή όχι» στην μνημόνιο 2, και οι ίδιοι τα αποδέχονται και το προχωράνε ένα βήμα παραπάνω ζητώντας εκλογές, δείχνοντας ξεκάθαρα την ρεφορμιστική τους φύση, η οποία επιδιώκει έναν καπιταλισμό με άλλο πρόσωπο, ο οποίος δυστυχώς γι’ αυτούς έχει χρεοκοπήσει σαν μοντέλο, ανεπίστρεπτη.

Τόσο το χειρότερο για όλους αυτούς βέβαια, γιατί αυτή τη φορά το δίλημμα «Καπιταλισμός ή Επανάσταση» δεν μπαίνει από το κίνημα αλλά από την ίδια την αστική εξουσία. Όποιος δεν απαντάει το δεύτερο θα πνιγεί στις αντιφάσεις του και θα χαθεί στα χρονοντούλαπα της ιστορίας.