Γιατί δεν πάμε τους χίπιδες...

Γράφει ο El Toto

Γιατί δεν πάμε τους χίπηδες…

• γιατί προτάσσουν την μη-βία και την ειρήνη την εποχή που μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο. Δεν είμαστε ούτε πολεμοχαρείς, ούτε έχουμε κάποιο ιδεολογικοπολιτικό φετίχ με την βία αλλά διάολε! Το να επιδιώκεις την συμφιλίωση των ανθρώπων γενικότερα αγνοώντας τα αντικρουόμενα συμφέροντα και τον ξεκάθαρο κοινωνικό διαχωρισμό σε πλούσιους και φτωχούς είναι απλώς… χαζομάρα. Δεν γίνεται να αγαπηθούμε όλοι με όλους επειδή όντως έχουμε πράγματα να χωρίσουμε! Και επειδή αυτοί που παράγουν και αναπαράγουν την αδικία, δηλαδή οι καπιταλιστές, δεν φαίνεται να δείχνουν καμία ιδιαίτερη συμπάθεια προς το χιπισμό αλλά αντιθέτως μας επιτίθενται βίαια με σχεδόν κάθε μέσο, γιατί να δείξουμε εμείς; Εν ολίγοις; Αν θες ειρήνη πρέπει πρώτα να κάνεις πόλεμο με αυτόν που σου φέρνει τον πόλεμο.

• γιατί αποκηρύσσουν την ύλη με την ίδια μεταφυσική που το κάνουν και οι χριστιανοί (ή τουλάχιστον με τον τρόπο που προτάσσει ο χριστιανισμός). Και μάλιστα με την ίδια αθωότητα και αφέλεια πιστεύουν πως καταφέρνουν κάτι καλύτερο για τους εαυτούς τους και το σύνολο. Αυτή η απαξίωση της υλικής ζωής και η ανωτερότητα του καθάριου πνεύματος και της συναισθηματικής ευδαιμονίας πάνω σε αυτήν είναι ο βασικός μύθος που βασίζονται όλες οι θρησκείες με κύριο στόχο βέβαια την διατήρηση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Για να μην είμαστε κακοπροαίρετοι ή συνομωσιολόγοι, δεν λέμε ότι ο χιπισμός είναι ντε και καλά υποκινούμενος από το ίδιο το σύστημα αλλά εμμέσως αυτό εξυπηρετεί. Για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είμαστε παθολογικοί λάτρες της ύλης αλλά αναγνωρίζουμε την σημασία της στην ζωή. Τα υλικά αγαθά δημιουργούνται (έστω και μέσα από αυτή την παραγωγική διαδικασία) για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο και να καλύπτουν τις ανάγκες του. Η ειρωνεία του θέματος είναι ότι ακριβώς στο ίδιο παραμυθάκι βασίζονται και τώρα αυτοί που μας κηρύττουν με το ζόρι την λιτότητα: «Τι και αν σου κόβω από μισθό και επιδόματα; Το χρήμα δεν είναι το παν!». Ίσως σε επόμενη φάση να μας προτείνουν να βγούμε και στο μοναστηράκι με κιθάρα και τζίβες για να τα βγάλουμε πέρα. Ποιος ξέρει;

• γιατί ρομαντικοποιούν την φτώχεια μιμούμενοι τον τρόπο ζωής των εξαθλιωμένων στην κουλτούρα και την εμφάνιση. Η λογική είναι απλή, οι χίπηδες αποποιούμενοι την κατανάλωση για την κατανάλωση και τον υλισμό, περνάνε στο άλλο άκρο: την λουμπενοποίηση, με τη διαφορά ότι έχουν πάντα από πίσω τους εργαζόμενους ή αστούς γονείς τους να παρέχουν χαρτζιλίκι. Εξάλλου, ακόμη και ιστορικά να το δεις η ταξική καταγωγή του χιπισμού βρίσκεται σε γόνους μεσοαστικών οικογενειών που βαρέθηκαν την «υλική ζωή» της (εκάστοτε) Κηφισιάς και κάνουν την «εφηβική επανάσταση» τους κατά του μπαμπά που θέλει να τους περάσει την οικογενειακή επιχείρηση και να τους καμαρώσει στελέχη πολυεθνικών και γιάπηδες. Τώρα γιατί περνάνε στο άλλο άκρο; Ίσως κάποιο αστικό σύνδρομο ενοχής τους κάνει να καταλάβουν πως ο πλούτος που απολαμβάνουν είναι κλεμμένος από την υπόλοιπη κοινωνία. Η ειρωνεία πάλι είναι ότι αυτό το κύμα των ευπορούντων sixties μέχρι και seventies τότε είχε παρασύρει μαζί του και παιδιά εργατικών οικογενειών, κάτι που είναι πραγματικά γελοίο αν σκεφτείς ότι αυτές οι οικογένειες ζούσαν «χίπικα» και λιτά, πολύ πριν και πολύ μετά το κίνημα των χίπις και πάντα χωρίς να έχουν άλλη επιλογή. Και φυσικά, μιας και κάναμε αυτή την ιστορική αναδρομή, να υπενθυμίσουμε ότι η «επανάσταση των χίπηδων» τελείωσε όταν αυτοί πάτησαν τα 30 και μπήκαν στις ζωούλες που ήταν να πάρουν από την αρχή.

• γιατί πάντα και πριν από όλα είναι lifestyle επαναστάτες και προτάσσουν μια lifestyle εναλλακτική επανάσταση ως λύση για το σύστημα που δεν μας αφήνει να αγαπηθούμε και να είμαστε αγαπημένοι (δώσε ψιλή!) μάαααααν. Προτείνουν λύσεις όπως το να μην δουλεύεις γιατί υπηρετείς το σύστημα, να μην καταναλώνεις γιατί τροφοδοτείς το σύστημα και αντί αυτού να μένεις σε κοινόβια και το να διαμορφώσουμε εναλλακτικές κοινότητες οπού θα μοιραζόμαστε τα πάντα. Αν όπου κοινόβια βάλεις καταλήψεις και με λίγη παραπάνω βία, έχεις την αναρχία in greece ‘80s style. ΦΑΚ ΓΕΑ! Σε πρώτη σκέψη δεν είναι άσχημη ιδέα. Μια κοινωνία που θα βασίζεται στην αγάπη και την ισότητα; Αλλά πάλι, σε μια δεύτερη σκέψη το γιατί εγώ δεν μπορώ να προτείνω στην γιαγιά μου και στην υπόλοιπη κοινωνία να φύγει από την πόλη και να πάει να μείνει σε κανένα βουνό με τα απολύτως απαραίτητα είναι (για τον αναγνώστη που δεν περνάει την πολιτική του εφηβεία) πασιφανές αλλά και πάλι η όλη ιδέα του να υπάρχουν νησίδες ελευθερίας μέσα στο καπιταλισμό, τις οποίες ο καπιταλισμός θα ανέχεται είναι αδύνατον. Αδύνατον από την βάση του βέβαια γιατί οι έννοιες της κλασικής πολιτικής ανάλυσης, δηλαδή οι αντικειμενικές και οι υποκειμενικές συνθήκες, είναι και έννοιες παντελώς άγνωστες και δυσκολονόητες για έναν μέσο χίπη. Επανάσταση ρε άπλυτοι (χίπηδες και απολιθώματα της αναρχίας in greece ’80s) είναι να μετασχηματίσεις την κοινωνία, όχι να πάρεις την κοινωνία και να την πας αλλού!

Γιατί ασχολούμαστε με τους χίπηδες…

Κανονικά δεν θα μας πείραζε που ήρθαν στην μόδα οι τζίβες και το hippy shop στο μοναστηράκι κάνει χρυσές δουλειές. Αυτά έρχονται και παρέρχονται! Το πρόβλημα αρχίζει και τελειώνει εκεί που η μόδα, η lifestyle επανάσταση της εφηβείας και οι τζίβες μπαίνουν στα κινήματα ή γίνονται και κινήματα από μόνα τους. Βλέπε Ατενίστας, τους παπάρες με τα ποδήλατα που κλείνουν τους δρόμους της Αθήνας κάθε παρασκευή, η όλη εναλλακτικού τύπου επανάσταση και ο ακτιβισμός που μας εμφανίζεται όλο και περισσότερο σαν καρκίνος από τα μέσα. Ξεκίνησε με τους γραφικούς ΣΕΚίτες και επεκτείνεται. Φοβού τους χίπηδες και το κακό που είναι ικανοί να μας κάνουν.

Κλείνουμε με ένα personal favorite απόσπασμα που ταιριάζει πάντα και παντού:

«Ευλογημένη ας είναι η στιγμή, που οι καρνάβαλοι του αριστερίστικου μετα-χιπισμού, και όλες οι συναφείς εναλλακτικές σέχτες θα χαθούν σαν χιλιοπατημένα τρυκάκια στο πρωινό αεράκι της προλεταριακής επανάστασης. Και τόσο το χειρότερο για τους φυτοφάγους ή όχι, θιασώτες της φυτοποίησης της νεολαίας σε κάτι σαν Γκάντι-των-μητροπόλεων. Ας τους κατασπαράξουμε πριν μας καταπιούν.»